Schotse hoogten.

Woensdag, 6 augustus, een zeedag.
We zijn op weg naar de Orkney-eilanden, onderdeel van Schotland. Om 12.00 uur worden we door de kapitein getrakteerd op een champagnelunch, uiteraard samen met een hoeveelheid andere bevoorrechte gasten met de verzamelnaam "mariners". Het betreft hier het loyalty-programma van de HAL, hoe vaker je meegaat, hoe hoger je rang, roem en voordelen. Na deze cruise zijn we zelfs al een 3-star-mariner (5 sterren is het maximum).
In het theater gaan we naar een informatieprogramma over de komende dagen, aansluitend shoppen en slenteren we wat aan boord. Na het diner een nieuw hoogtepunt: een optreden van UK-ster Petrina Johnson, bekend uit diverse West End musicals. We genieten in vocaal opzicht van een absolute topshow. Daarna doen we mee aan "Name the tune" (Raad de plaat). We zijn een van de acht teams en we moeten songs met naam en artiest raden uit het songbook der 50-er en 60-er jaren. We hebben 13 punten, de winnaars 22. We zijn kennelijk nog net niet oud genoeg voor de 50-er jaren songs. We hebben wel ontzettend gelachen!

Donderdag 7 augustus: Kirkwall, Orkney-Islands, Schotland.
We doen in de ochtend een "rustgevende" panoramische tour door het noorden van het hoofdeiland. We hebben een Nederlandse gids. Zij is 40 jaar geleden hier naar toe getrokken om een bed&breakfast te beginnen en is nooit meer weg gegaan. Het is een spraakwaterval. We zien heel veel zwarte Angus-runderen, daar komt het betere vlees van onze super dus vandaan. Spectaculair is het bezoek aan rotsen en kliffen. Ook prehistorisch komen we niets te kort: we bezoeken enkele neolithische plekken. Het land is relatief vlak, wijds en inderdaad rustgevend.
In de middag brengen we nog een bezoek aan het idyllische Kirkwall waar we bij toeval een Schots huwelijk zien en zonnen we nog wat op het scheepsdek. Tijdens het diner eten we, met mes en vork, lekkerbekjes met patat inclusief mayonaise.... Voor het slapen gaan nog een geweldige castshow met als titel "Rock the opera", een fusie van rock- en operamuziek. Ook deze productie, helaas te kort, mag weer in ons balboekje worden bijgeschreven.

Het is vrijdag 8 augustus, en we bezoeken de hoofdstad van Schotland, Edinburgh.
Ons schip ligt in Rosyth, een klein uur met bus en taxi of trein van Edinburgh verwijderd. We gaan dit keer op eigen gelegenheid, eerst met een busshuttle en vervolgens met een taxi. We laten ons midden in de stad afzetten bij het beroemde Edinburg Castle. Augustus is Taptoe (Tattoo)- en festivalmaand en het is er onvoorstelbaar druk. Elke avond is er dus de beroemde Military Tattoo en daarnaast tientallen voorstellingen, festivals en optredens. Na het bezoek aan het kasteel lopen we via de "Royal Mile", een lange historische en vooral toeristische straat, de heuvel af. Via een lange trap ontvluchten we de "Mile" en drinken cappuccino en choco op het terrras van een pub in de benedenstad met de naam "The malt shovel inn". Edinburgh is een onverwacht grote, historische en vooral heel drukke stad. De gebouwen zijn behoorlijk aangedaan door de jarenlange luchtvervuiling: alles oogt zwart en grauw. Het begint helaas te regenen en we vluchten een overdekte mall naast Waverly Station in. Omdat de laatste shuttle al vroeg richting schip vertrekt, besluiten we i.v.m. het slechte weer om wat eerder dan gepland, heel romantisch, met de trein terug te gaan i.p.v. met een taxi. Waverly station blijkt een gigantisch station met maar liefst 24 sporen te zijn. We sluiten aan in een behoorlijke wachtrij bij de loketten en worden daar, tot onze verrassing, door een spoorwegbeambte ook weer uitgehaald. Er is blikseminslag geweest op het traject waarvoor wij kaartjes willen kopen en de seinen liggen er uit. Ze raadt ons aan toch maar een taxi te nemen. Ze had ons herkend aan de HAL tasjes! Het regent inmiddels fors en de taxirijen zijn enorm. Na een dik half uur hebben we een taxi en er wordt een prijsafspraak gemaakt. We komen in een eindeloze file; de chauffeur geeft na een half uur aan dat het heel erg lang gaat duren en zegt dat we nog kunnen uitstappen omdat het toch duurder wordt dan eerder afgesproken. We blijven uiteraard zitten en komen na anderhalf uur bij het schip aan en betalen uiteindelijk het dubbele van de oorspronkelijke prijsafpraak. Onze "bijzondere vakantietraditie" (afgezet worden door een taxichauffeur) blijkt wederom snel bewaarheid te worden: andere reizigers hebben voor een aanzienlijk lager bedrag net zo lang in de cab gezeten als wij! Maar goed we zijn nog op tijd voor het avonddiner en die kosten hebben we dus in Edenburgh uit kunnen sparen; we nemen ons verlies met opgeheven hoofd, eind goed, al goed!
Wat later op de avond puilt het theater uit vanwege de met veel bombarie aangekondigde "unieke" Schotse show. Ervaren rotten als we zijn hebben we ons daarom al vroeg geinstalleerd op onze inmiddels vaste, voortreffelijke positie in de "Showroom at Sea". We aanschouwen een helaas wat oubollige show met wat muzikanten, een drietal doedelzakspelers, een violiste, een zanger en wat dansers. Echt een "niet te missen" folkloristisch optreden: het publiek raakt vooral in extase wanneer de kilt van de mannelijke danser enkele keren zo hoog komt dat zijn hagelwitte onderbroek goed zichtbaar wordt! Dachten we toch stiekum wat anders te gaan zien?
Morgen een zeedag: rust, relaxen, de balans opmaken, inpakken en weer op weg naar good old Holland!