Facts, figures & anecdotes
Door: Paul
Blijf op de hoogte en volg Paul
23 Mei 2010 | Nederland, Dordrecht
Om de reis vanuit het Nederlandse Rijnmondgebied naar de Verenigde Staten van Amerika te maken waren 5 vliegtuigen, 1 trein en 8 shuttles/taxi's nodig. De heenvlucht ging met Delta Airlines van
Amsterdam via Detroit en Atlanta naar Memphis; ook met Delta werd gevlogen van Memphis naar New York. Een Amtrak trein bracht ons van NY naar Washington vanwaar we met ons eigen KLM terugvlogen naar Amsterdam. De vervelendste vlucht was die van Detroit naar Atlanta waarbij we korte tijd in zware turbulentie terecht kwamen.
De meest vertraagde taxi/shuttle was naar Amsterdam, de leukste in Memphis, de wildste in New York, de duurste in Washington en de meest rustige terug naar huis.
Van de drie hotels hadden we in Memphis veruit de grootste kamer(een suite), in New York de kleinste (ook na de upgrading) en in Washington hadden we als enige double kingsize bedden. De hotels lagen alle drie voorteffelijk: in Memphis op Graceland, in NY drie blokken van Times Square en ons tijdelijk verblijf in Washington lag 2 blokken van de National Mall.
Het weer was wisselvallig. In Memphis was het droog en behoorlijk warm, ruim boven de 30 graden, in NY was het gewoon koud met temperaturen tussen de 12 en de 20 graden. De laatste twee dagen hadden we ook last van een enkele regenbui. In Washington ging het kwik weer omhoog naar temperaturen achter in de 20 graden en was het droog, behalve op de dag van vertek.
Tegenslag en pech hadden we op allerlei momenten maar mocht uiteindelijk de pret niet drukken:
op de vertrekdag kwamen we op weg naar Schiphol in een enorme file terecht en later op de dag misten we de Memphis-aansluiting. In Memphis zelf misten we na onze eerste excursie aan de Sun studio de tourbus die ons verder zou brengen en op de volgende dag zaten we, ook in Memphis, in een tram die het begaf. In New York kregen we aanvankelijk een hotelkamer ter grootte van een ruime kast; dit werd gelukkig na enig aandringen qua ruimte en comfort verdubbeld. Ook in NY vergisten we ons fors in de wachttijden voor de topattracties waardoor we steeds ons dagprogramma aanzienlijk moesten aanpassen. In Washington werden we, heel naief, getild door een taxichauffeur en op de vertrekdag werden we door 2 verschillende taxi's op 2 verschillende plekken bij het enorme Penn station afgezet hetgeen tot enige verwarring leidde. Het bezoeken van het Capitool mislukte bij beide pogingen: de eerste keer sprak Obama er de voor het gebouw verzamelde politie toe en de tweede keer was het zondag en dus gesloten. De terugreis tenslotte werd in de war geschopt door de aswolk uit IJsland. Uiteindelijk viel het mee en kwamen we met slechts 2 uur vertraging aan in Amsterdam en niet in Parijs, zoals de reizigers van de dag ervoor.
De fysieke tegenslagen bleven gelukkig beperkt, alhoewel Paul voor het eerst van zijn leven zijn hoofdhuid verbrandde (papa wordt ouder!) en Hans heeft, na een struikelpartijtje, de Mississippitocht met een ijszak om het onderbeen gemaakt.
We hebben alle dagen goed en gevarieerd gegeten, waarbij we goedkope en wat duurdere dagen afwisselden. Ontbijten deden we in het hotel (bij Elvis inbegrepen) of aan de overkant ervan (NY) of in de Starbucks-hotelbar (Washington). Op de goedkope dagen werd het meestal gezonde fastfood (wraps, broodjes, salades, gegrild vlees e.d.)op de wat duurdere dagen aten we soms in het hotelrestaurant maar beperkten we dat meestal tot het hoofdgerecht wat in Amerika al heel omvangrijk is.
De Verenigde Staten zijn zeker geen goedkoop land, ook niet na omrekening. Ten tijde van ons verblijf bedroeg het koersverschil gemiddeld 20%. Een glas (huis-)wijn van 10 dollar kost dan nog altijd 8 euro en dat is heel duur. Die wijn varieerde in prijs van 7 tot 11 dollar! Entreeprijzen voor musea in NY, het Empire Statebuilding en zo, zaten tussen de 15 en 25 dollar en ook dat is fors. Musicalplaatsen (duurste rang) zijn er voor ongeveer 130-150 dollar en dat is echt heel veel. Over theater gesproken, alleen al op Broadway draaien 40 (vooral) musicalproducties. We hebben onze tickets bij de dagkortingkassa (vanaf 15:00 uur) gekocht voor half geld. Washington heeft als voordeel dat het zich als National Capitol mag presenteren en dat heeft het aangename gevolg dat alle musea, memorials en niet commerciele attracties gratis zijn.
Moeite hadden we soms met de vele line-ups (wachtrijen) en dat leidde soms tot domme situaties waarbij we als echte Hollanders soms niet in de gaten hadden of wilde hebben dat er rijen stonden en vooral waar die begonnen; de Amerikanen wezen ons dan meestal wel vriendelijk de juiste weg. De langste rijen hadden we bij het bezoek aan het Vrijheidsbeeld. Uiteindelijk was dit een operatie waar we uit en thuis zo'n 5,5 uur aan besteed hebben en dan met inachtneming van het feit dat we het beeld niet hebben beklommen. Het Empire State Building was goede tweede met 4,5 uur.
Vreemde en lachwekkende voorvallen waren er natuurlijk ook. Zo zaten we op een terras aan de onderkant van Manhatten (Battery Park) en stak er een storm op. Alle tafels waren al gedekt voor de avond en prompt vloog alles door de lucht. Niemand maakte er zich druk om, behalve wij natuurlijk. Bij het bezoek aan de National Cathedral kwamen we na het handenwassen allen uit het toilet met bezeepte handen. Het water deed het niet en handdoeken ontbraken; Gods wegen zijn en blijven ondoorgrondelijk. Ook op de vliegvelden deden zich wel vreemde dingen voor. In Atlanta mochten Gerry en Hans niet door de beveiliging. Wij vreesden het ergste, maar de slecht communicerende beveiliger had opgemerkt dat we in het vliegtuig niet naast elkaar zaten en wilde dat corrigeren, maar wilde dat pas doen als iedereen door het poortje was.....In New York kwamen de koffers maar niet opdagen, we vreesden het ergste tot we er achter kwamen dat ze op twee naast elkaar gelegen transportbanden binnenkwamen...
Een laatste min of meer lachwekkend moment speelde zich af op het vliegveld van Washington: Paul kwam er achter dat de koffers zwaarder waren dan de toegestane 23 kg. Nog voor de incheckbalies ging de hele boel, tot hilariteit van de omstanders, open en werden er "zware stukken" verplaatst naar de handbagage die toch zelden of nooit gewogen wordt.
Leukste in Memphis:
Graceland.
Grootste impact in Memphis:
beschrijven van het Gracelandhek.
Indrukwekkendste in Memphis:
Museum of Civil Rights (Martin Luther King).
Leukste in New York:
Musical "Memphis".
Grootste impact in New York:
Times Square en omgeving.
Indrukwekkendste in New York:
"Ground Zero".
Leukste in Washington:
"Newseum"
Grootste impact in Washington:
bezoek Arlington (o.a. Kennedy graven).
Indrukwekkendste in Washington:
bezoek aan omgeving Witte Huis.
Amsterdam via Detroit en Atlanta naar Memphis; ook met Delta werd gevlogen van Memphis naar New York. Een Amtrak trein bracht ons van NY naar Washington vanwaar we met ons eigen KLM terugvlogen naar Amsterdam. De vervelendste vlucht was die van Detroit naar Atlanta waarbij we korte tijd in zware turbulentie terecht kwamen.
De meest vertraagde taxi/shuttle was naar Amsterdam, de leukste in Memphis, de wildste in New York, de duurste in Washington en de meest rustige terug naar huis.
Van de drie hotels hadden we in Memphis veruit de grootste kamer(een suite), in New York de kleinste (ook na de upgrading) en in Washington hadden we als enige double kingsize bedden. De hotels lagen alle drie voorteffelijk: in Memphis op Graceland, in NY drie blokken van Times Square en ons tijdelijk verblijf in Washington lag 2 blokken van de National Mall.
Het weer was wisselvallig. In Memphis was het droog en behoorlijk warm, ruim boven de 30 graden, in NY was het gewoon koud met temperaturen tussen de 12 en de 20 graden. De laatste twee dagen hadden we ook last van een enkele regenbui. In Washington ging het kwik weer omhoog naar temperaturen achter in de 20 graden en was het droog, behalve op de dag van vertek.
Tegenslag en pech hadden we op allerlei momenten maar mocht uiteindelijk de pret niet drukken:
op de vertrekdag kwamen we op weg naar Schiphol in een enorme file terecht en later op de dag misten we de Memphis-aansluiting. In Memphis zelf misten we na onze eerste excursie aan de Sun studio de tourbus die ons verder zou brengen en op de volgende dag zaten we, ook in Memphis, in een tram die het begaf. In New York kregen we aanvankelijk een hotelkamer ter grootte van een ruime kast; dit werd gelukkig na enig aandringen qua ruimte en comfort verdubbeld. Ook in NY vergisten we ons fors in de wachttijden voor de topattracties waardoor we steeds ons dagprogramma aanzienlijk moesten aanpassen. In Washington werden we, heel naief, getild door een taxichauffeur en op de vertrekdag werden we door 2 verschillende taxi's op 2 verschillende plekken bij het enorme Penn station afgezet hetgeen tot enige verwarring leidde. Het bezoeken van het Capitool mislukte bij beide pogingen: de eerste keer sprak Obama er de voor het gebouw verzamelde politie toe en de tweede keer was het zondag en dus gesloten. De terugreis tenslotte werd in de war geschopt door de aswolk uit IJsland. Uiteindelijk viel het mee en kwamen we met slechts 2 uur vertraging aan in Amsterdam en niet in Parijs, zoals de reizigers van de dag ervoor.
De fysieke tegenslagen bleven gelukkig beperkt, alhoewel Paul voor het eerst van zijn leven zijn hoofdhuid verbrandde (papa wordt ouder!) en Hans heeft, na een struikelpartijtje, de Mississippitocht met een ijszak om het onderbeen gemaakt.
We hebben alle dagen goed en gevarieerd gegeten, waarbij we goedkope en wat duurdere dagen afwisselden. Ontbijten deden we in het hotel (bij Elvis inbegrepen) of aan de overkant ervan (NY) of in de Starbucks-hotelbar (Washington). Op de goedkope dagen werd het meestal gezonde fastfood (wraps, broodjes, salades, gegrild vlees e.d.)op de wat duurdere dagen aten we soms in het hotelrestaurant maar beperkten we dat meestal tot het hoofdgerecht wat in Amerika al heel omvangrijk is.
De Verenigde Staten zijn zeker geen goedkoop land, ook niet na omrekening. Ten tijde van ons verblijf bedroeg het koersverschil gemiddeld 20%. Een glas (huis-)wijn van 10 dollar kost dan nog altijd 8 euro en dat is heel duur. Die wijn varieerde in prijs van 7 tot 11 dollar! Entreeprijzen voor musea in NY, het Empire Statebuilding en zo, zaten tussen de 15 en 25 dollar en ook dat is fors. Musicalplaatsen (duurste rang) zijn er voor ongeveer 130-150 dollar en dat is echt heel veel. Over theater gesproken, alleen al op Broadway draaien 40 (vooral) musicalproducties. We hebben onze tickets bij de dagkortingkassa (vanaf 15:00 uur) gekocht voor half geld. Washington heeft als voordeel dat het zich als National Capitol mag presenteren en dat heeft het aangename gevolg dat alle musea, memorials en niet commerciele attracties gratis zijn.
Moeite hadden we soms met de vele line-ups (wachtrijen) en dat leidde soms tot domme situaties waarbij we als echte Hollanders soms niet in de gaten hadden of wilde hebben dat er rijen stonden en vooral waar die begonnen; de Amerikanen wezen ons dan meestal wel vriendelijk de juiste weg. De langste rijen hadden we bij het bezoek aan het Vrijheidsbeeld. Uiteindelijk was dit een operatie waar we uit en thuis zo'n 5,5 uur aan besteed hebben en dan met inachtneming van het feit dat we het beeld niet hebben beklommen. Het Empire State Building was goede tweede met 4,5 uur.
Vreemde en lachwekkende voorvallen waren er natuurlijk ook. Zo zaten we op een terras aan de onderkant van Manhatten (Battery Park) en stak er een storm op. Alle tafels waren al gedekt voor de avond en prompt vloog alles door de lucht. Niemand maakte er zich druk om, behalve wij natuurlijk. Bij het bezoek aan de National Cathedral kwamen we na het handenwassen allen uit het toilet met bezeepte handen. Het water deed het niet en handdoeken ontbraken; Gods wegen zijn en blijven ondoorgrondelijk. Ook op de vliegvelden deden zich wel vreemde dingen voor. In Atlanta mochten Gerry en Hans niet door de beveiliging. Wij vreesden het ergste, maar de slecht communicerende beveiliger had opgemerkt dat we in het vliegtuig niet naast elkaar zaten en wilde dat corrigeren, maar wilde dat pas doen als iedereen door het poortje was.....In New York kwamen de koffers maar niet opdagen, we vreesden het ergste tot we er achter kwamen dat ze op twee naast elkaar gelegen transportbanden binnenkwamen...
Een laatste min of meer lachwekkend moment speelde zich af op het vliegveld van Washington: Paul kwam er achter dat de koffers zwaarder waren dan de toegestane 23 kg. Nog voor de incheckbalies ging de hele boel, tot hilariteit van de omstanders, open en werden er "zware stukken" verplaatst naar de handbagage die toch zelden of nooit gewogen wordt.
Leukste in Memphis:
Graceland.
Grootste impact in Memphis:
beschrijven van het Gracelandhek.
Indrukwekkendste in Memphis:
Museum of Civil Rights (Martin Luther King).
Leukste in New York:
Musical "Memphis".
Grootste impact in New York:
Times Square en omgeving.
Indrukwekkendste in New York:
"Ground Zero".
Leukste in Washington:
"Newseum"
Grootste impact in Washington:
bezoek Arlington (o.a. Kennedy graven).
Indrukwekkendste in Washington:
bezoek aan omgeving Witte Huis.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
